Tweeduizendnegentien Jengablokjes
Ik las net nog even mijn post van vorig jaar terug. En mijn laatste zin was “ik kan niet wachten..”
How little did i know..
Want ik kan wel zeggen dat het een heel pittig jaar
En alles wat daar bovenop ligt word verschoven.
Ik vergeleek mezelf nog wel eens het spel Jenga, als iemand me vroeg hoe je dat gevoel het best kan omschrijven. Als er van de toren steeds meer blokjes van de onderkant vandaan worden gehaald, dan is het niet meer dan logisch wat het met de stevigheid doet van de toren. En dat dat een leeg gevoel oplevert. Mijn leegte vertaalde zich… Meer
