Tussen hoop en vrees
Inmiddels zijn we een aantal dagen verder en komen er langzaam maar zeker brokjes informatie los.
Andrew heeft inmiddels gesproken met vader in kwestie.
Uit de gesprekken blijkt dat vader weet dat zijn dochter is afgestaan voor adoptie.
Op basis van geboorte jaar en foto’s denkt hij dat ik zijn dochter ben.
Afgelopen dagen zijn er wel 1000 scenerios door mijn hoofd gegaan. Mijn geboortecertificaat is niet van mij. Zoveel is zeker.
4 jaar geleden in september vond ik aan de hand van mijn medische rapport mijn gegevens in een ziekenhuis.
Die gegevens leverde mij een nieuwe geboortecertificaat op en leidde me naar een familie. Familie vertelde me dat ze inderdaad 2 kindjes hadden afgestaan.
Uit DNA onderzoek bleek dat het inderdaad familie was van mijn zus. Maar niet van mij.
Voor mij is dus alles wat op het geboortecertificaat stond vals.
Maar het is niet zeker dat alles vals en foutief is. Er kunnen ook kleine kruimels van waarheden in staan.
Alleen wat is waar en wat niet.
Is deze man alleen maar wanhopig op zoek naar zijn dochter en hoopt dat ik dat ben?
Of heeft hij gelijk en heeft hij mij gevonden?
Ik hoop als de moeder opgespoord kan worden er meer duidelijkheid komt.
Bij elk brokje informatie word ik geslingerd tussen hoop en vrees.
Maar tot er meer duidelijk is, is er een sprankje licht.
Amanda
WOW……..spannend……het ga je goed
Spannend joh….
Wat een verhaal weer zeg. Bedankt dat je het hier met ons deelt. Veel sterkte en succes gewenst!
Jeetje wat een verhaal weer. En wat er dan door je hoofd gaat… Sterkte meid!
Licht…… wat ergens door dna onderzoek, gaat schijnen. Pas na de dna weet je of het bij jou is……. sterkte met al je geduld