Ik lees de laatste tijd veel over de strijd en kampen waarin iedereen die met adoptie te maken heeft verkeerd.
De ene stem is nog niet uitgesproken en dan valt er iemand anders er weer overheen.
En meestal zijn die stemmen boos,bang en/of verdrietig.
De stem die ik het meeste mis in dit verhaal is de stem van begrip en ondersteuning. De stem van onvoorwaardelijke liefde.
Want al zijn er dingen die je niet begrijpt van elkaar of waar je simpelweg niet bij kan, of het nu bij je zelf is of bij iemand anders. Soms kan je er wel voor iemand gewoon zijn.
Iemand wees me op dit liedje, van Nol Havens. Ik Zal Er Voor Je Zijn
Het raakte mij.
Ik hoop dat er meer van deze stemmen gaan komen, met troost en liefde.
Amanda
