De tiende van de 10e.
Een week verder in het proces van wachten.
Ik weet dat er nog meer mensen in spanning wachten van hun DNA kit. Om zelf ook weer na zoveel jaar te wachten op het resultaat is wennen.
De omloopsnelheid op het moment is 2-3 weken van het lab.
Dus het betekent nog zeker 1 week wachten.
In het ergste geval nog 2 weken wachten.
Dit weekend was een drukke bedoeling, ik mocht voor 25 leden van de familie van Boudewijn koken.
Sri Lankaans uiteraard. 
Er was een presentatie gemaakt waarin de hele stamboom uitgeplozen was.
Waar ze vandaan kwamen en hoe het verloop is geweest van de familie van toen en van nu.
Ik blijf dat heel erg leuk en interessant vinden, dingen van 7 generaties geleden.
Het is ook wel een rustgevend idee dat ook mensen zonder adoptieverleden interesse hebben in hun (familie) historie.
Soms is het moeilijk uitleggen aan mensen als je als geadopteerde een specifieke interesse hebt.
“Het is gebeurd, je kan het niet meer terugdraaien” of “Laat het verleden rusten”.
Bovenstaande is niet onwaar, het kan naast elkaar bestaan.
Ik hoef niet dingen terug te draaien en ik ben ook niet op zoek naar onrust.
Wel heb ik een interesse in mijn verleden, hoe minimaal dat voor sommige ook lijkt, voordat ik in Nederland kwam.
Gisteren kwam het gesprek ook op hoe lang ik nog moet wachten tot ik de uitslag krijg van de man die denkt dat hij mijn vader is.
En hoe ik me daarbij voel.
Ik vind het bijzonder spannend.
Het is heel erg onwaarschijnlijk dat dit hét is. Vooralsnog vind ik de aanknopingspunten mager. Er is geen nieuwe info meer gekomen dat me andere inzichten heeft gegeven.
Maar ondanks dat hoop ik wel dat het wel een match is.
Het komt dus neer op wachten..
Even geduld AUB
Amanda