Herroeping van de adoptie luid het vonnis: toegewezen!
Het hele proces was op z’n zachtst gezegd bijzonder. De mails die Weert schreef aan de rechtbank werd duidelijk hoe het beeld is wat ze van me hebben.
De emoties die ik had toen ik de mails las gingen van verdriet naar verbijstering.
Waarbij de ene mail luidde dat ze zelf de adoptie wilde herroepen en een mail erna wilde ze een mediation traject doen. Heel verwarrend.
Ik denk dat het meest pijnlijke stuk is geweest toen ik Weert sprak om meer duidelijkheid te vragen over het stuk mediation.
Niet alleen wilde hij niet vertellen waar we het dan over moesten hebben maar er werd mij verteld dat het geschil wat er was met een zakelijke partij, belangrijker was dan de band met mij.
Tja dan zakt je broek toch af.
Ik heb de opname van dat gesprek misschien wel 15 keer terug geluisterd en elke keer denk ik:” hoe bestaat het?”
Gelukkig zag de rechtbank ook hoe bizar deze mensen reageren en hebben ze besloten dat beter is dat we nu officieel van elkaar niets meer zijn.
Ik mag mijn naam behouden en de banden zijn verbroken.
Het is rond.
Soms is terug bij af een heel mooi moment om opnieuw te beginnen.
Nu gas op dat kookboek!
Amanda